“Ik ben een topsporter”, “Ik doe aan topsport”. Enkelen onder ons, inclusief mezelf, hebben deze beide uitspraken ooit in hun leven kunnen doen, maar wat betekent het exact om een topsporter te zijn? Is topsport iets wat je doet of iets wat je bent?

In 2019 werd ik Europees kampioen bij de U23, behaalde ik een 12e plaats op het wereldkampioenschap voor senioren en kreeg ik voor de eerste keer een topsportcontract aangeboden. Sindsdien voelde ik me comfortabel om de vraag “Wat doe jij eigenlijk?” te beantwoorden met: “Ik doe aan topsport”.

Een vaag antwoord voor velen. Topsporter… Geld krijgen voor je hobby? Het genieten van het prachtige leven in het buitenland. Leven op het geld van de belastingbetaler. Het uitstellen van het echte leven. Een leven zonder zorgen. Opmerkingen en conversaties die me deden beseffen dat ik me bevond op een gouden wolk. Een wolk die zich op zo’n hoogte bevond dat ik extreem angstig begon te worden om eraf te vallen.

Op dit moment ben ik actief als topsporter. Zolang ik mijn gestelde doelen behaal, blijf ik deze status behouden. Indien ik mijn doelstellingen niet meer realiseer, komt er een moment waarop ik zal terugkeren naar het reguliere maatschappelijke leven, vol eisen en verwachtingen. Deze angstige gedachte, die zich geleidelijk over een langere periode heeft gevormd, werd uiteindelijk allesbepalend.

Er kwam een moment dat ik wel wat tegenslagen had. Angstig om mijn statuut als topsporter te verliezen en angstig over wat de toekomst zou brengen, begon ik na te denken over hoe mijn toekomst eruit zou kunnen zien. Vele jaren geleden had ik als student toegepaste informatica een zelfstandige onderneming opgestart waarbij ik verscheidene mensen kon helpen hun web- en software-ideeën tot stand te brengen. Ik hield van de grote uitdagingen. Ik kwam vaak in situaties terecht waarin ik overtuigd was dat ik iets kon en waarbij het achteraf gezien me veel zweet en tranen kostte. Ik moest constant onderzoek doen, zaken bijleren, ideeën aanpassen en hier en daar wat risico’s nemen. Al deze zaken deed ik in mijn vrije tijd tussen de trainingen door. Ik ervaarde het vaak als ontspannend, een middel om te kunnen ontkoppelen en ook mentaal actief te blijven.

Het moment dat ik mijn contract verloor, kreeg ik gelukkig nog ondersteuning van de VDAB om minstens twee jaar verder te blijven doen zonder enige gevolgen. Ik kon blijven kajakken en hoefde niet te solliciteren naar een job. Wel moest ik bezig zijn met mijn toekomst. Ik had in het verleden al moeite om uit te leggen wat een professioneel topsporter was, laat staan een professionele dopper.

Het verplicht bezig moeten zijn met mijn carrière na topsport zorgde ervoor dat er steeds een duidelijker beeld kwam over wie ik wou zijn en wat ik zou kunnen doen. Het werd duidelijk dat ik wou blijven vechten voor alle normen en waarden waar ik de afgelopen jaren voor stond. Eventuele opportuniteiten kwamen tevoorschijn en plots kwam ik tot een van mijn grootste persoonlijke conclusies.

“Ik ben wie ik ben en niet wat ik doe. Wat ik doe, komt voort uit wie ik ben.

Wie ik ben, is waar ik voor sta En waar ik voor sta, bepaalt wie ik kan zijn.

Anderen bepalen niet wie ik ben, maar wel wie ik wil zijn naar anderen toe

Wie ben ik? Ik ben ik”

Ik realiseerde me dat ik een topsporter ben in alle aspecten van mijn leven. In zowel het verleden, nu, als in de toekomst. Ik was een topsporter toen ik kind was, ik ben nu een topsporter en in de toekomst zal ik steeds een topsporter blijven.

Deze gedachte zorgde ervoor dat ik geen vrees meer had voor het einde. Het zette me vrij om te kijken naar mijn persoonlijke waarde en doelen. Ik vond de durf terug om zonder angst op zoek te gaan naar de limiet. Om dag in dag uit de volle 100% te geven zonder na te denken over de mogelijke gevolgen. Om te genieten van ieder moment, van iedere uitdaging.

Topsport is niet is wat je doet, topsport is wie je bent